دو سه هفته پیش که سرما خوردم رفتم دکتر . سرماخوردگیم خوب شده ولی سرفه ها هنوز ادامه داره . البته فکر کنم یه جور حساسیت فصلی باشه . چون دو سه سالی هست که نزدیک عید دچار این سرفه ها می شم . به خاطر همین هم دیروز با مامان رفتیم درمانگاه . توی درمانگاه پیشت در اتاق دکتر که در طبقه بالا قرار داشت روی صندلی نشستیم و منتظر بودیم تا نوبتمون بشه . در مانگاه زیاد شلوغ نبود . من و مامان درست روی صندلی که روبروی راه پله قرار داشت نشسته بودیم . اتاق دکتر هم درست در سمت چپ راه پله قرار گرفته بود . طوری که وقتی از پله ها بالا می اومدی کافی بود سرت رو به سمت چپ برگردونی تا تابلوی دکتر رو ببینی . این ها رو گفتم که بگم مردم ما خلی بی دقت و بی توجه هستن . اون چیزی که دنبالشن درست در چند قدمیشون هست ولی نمی بیننش .

خیلی جالب بود . هر کس از پله ها میومد بالا کل اون سالن رو دور می زد و تابلوی تمام دکترها رو نگاه می کرد و بعد دوباره برمی گشت سر جای اولش در جلوی راه پله اما بازم تابلوی دکتری که دنبالش می گشت و پیداش نمی کرد رو درست پشت سرش نمی دید . و بعد از من یا مامانم می پرسید مطب دکتر انصاری کجاست ؟ و بعد من در حالی که خنده ام هم گرفته بود اما سعی می کردم نخندم ، خیلی راحت و خونسرد به پشت سرش اشاره می کردم و می گفتم : "همین جاهست" . این اتفاق سه بار افتاد . این یه اتفاق ساده بود . ولی نشون می ده مردم چقدر بی دقت هستن . شاید یکی بگه این مال اینه که مردم خیلی گرفتارن . ولی من این رو قبول ندارم . مردم بی دقت هستن . بیشتر از جسمشون کار می کشن تا از مغزشون . حالا اون زن خونه دار و اون پیرمرد مشکلات داشتن . اون چند تا پسر نوجوون چه مشکلی داشتن ؟ مشکلشون اینه که نمی خوان یه کم به خودشون زحمت فکر کردن و دقت کردن بدن .